Orman Denizi: Yedigöller

Sessiz ve huzurlu bir tatil için doğayla iç içe vakit geçirmek isteyenlere Bolu'da saklı bir cennet olan Yedigölleri tavsiye ediyoruz. Sonbaharın tüm renklerini burada bulmak mümkün! Doğanın tüm renklerini gözler önüne seren Yedigöller, ülkemizin cennet köşelerinden ve gezginlerin rotalarının vazgeçilmez duraklarından biri. Doğaseverlerin sık sık ziyaret ettiği Yedigöller; doğa fotoğrafçılığı, yürüyüşler, kamp, olta balıkçılığı gibi aktiviteler için ideal bir yer. Bolu'da özellikle Ekim-Kasım aylarında bulunacaklara Yedigöller Milli Parkı'nı gezmeyi mutlaka öneriyoruz. Yedigölleri doya doya gezmek için yazımızı okuyup, güzel bir tatil planlayabilirsiniz.

Güz demek, Yedigöller'de fotoğraf demektir. Eskiden beri Yedigöller'in fotoğraflarını görür, hep gitmek isterdik. 2015 Ekim ve 2016 Kasım aylarının ortasında hafta sonları gittiğimiz Yedigöller fotoğraflarını gördükten sonra siz de ilk fırsatta gitmek isteyeceksiniz. Ekim ayının sonunda veya Kasım ayının başında giderseniz muhteşem bir renk cümbüşüne şahit olabilirsiniz. Doğa sarının binbir tonuna bürünmüşken sizi bekleyen muhteşem manzaranın keyfini çıkarın.

Heyelan sonucu oluşan göller ile orman denizini andıran zengin bitki örtüsünün birlikteliği nefes kesici manzaralar sunuyor. Hafta sonu gezilerinin vazgeçilmez adreslerinden biri Yedigöller. Her mevsimi başka güzel olan bölge yıl boyu müthiş bir renk cümbüşüne sahne oluyor. Doğanın döngüsünde yeşiller sarıya, sarılar kızıla, kızıllar kahverengine dönüşüyor; göller ormanlarla, dağlarla kucaklaşıyor. İlkbahar aylarında, laden denilen orman gülleri, yazın ise ağaç köklerinin çevrelerinde siklamenler ortaya çıkıyor. Nilüferler ise hem yaz hem de sonbahara özgü güzellikler. Bölge meşe, gürgen, kızılağaç, karaçam, karaağaç, ıhlamur, porsuk gibi onlarca farklı türde ağaçla kaplı. Bu topraklar geyikten karacaya, tilkiden sincaba pek çok hayvanın yaşam alanı.

Yedigöller, 1965'ten beri milli park olarak koruma altına alınmış. Ülkemizde ilk kültür alabalığı üretme istasyonu bu milli parkta kurulmuş. Kamp yapma imkanı da bulabileceğiniz bir yer. Hem kamp yaparsınız hem de doğanın içinde huzur dolu vakitler geçirebilirsiniz. 550 hektarlık bir alana sahip olan Yedigöller Milli Parkında vadiler arasında bulunan yedi gölün her birinin ayrı bir adı var; Sazlıgöl, İncegöl, Nazlıgöl, Kurugöl, Deringöl, Büyükgöl ve Seringöl isimli yedi tane gölden oluşuyor.

Büyükgöl: Adından da anlaşılacağı üzere, 7 gölün içerisinde en büyüğü Büyükgöl. Yaklaşık 25 bin metrekare büyüklüğünde. Göl içerisinde yaşayan farklı balık türleri de mevcut.

Seringöl: Yaklaşık 2 bin metrekare bir alanı kaplayan Seringöl, Büyükgöl’e göre daha kuzeyde yer alıyor. Seringöl içerisinde gökkuşağı denilen bir balık türü de mevcut.

Deringöl: Burası da adını özelliğinden almış göllerimizden. Gölün birçok noktasında derinlik 10 metreyi geçiyor. Gölün etrafında bir de yürüyüş yolu mevcut. Diğer göllerden farklı olarak bu gölde avlanmak serbest.

İncegöl: Yaklaşık bin metrekarelik bir alanda bulunan göl, uzun ve ince formundan dolayı bu adı almış.

Sazlıgöl: Göl tamamen sazlıklardan oluştuğundan ötürü bu adı almış. İncegöl’ün bittiği noktada yer alan göl, yaklaşık 5 bin metrekarelik bir alanı kaplıyor.

Nazlıgöl: Kapladığı 16 bin metrekarelik alanla Büyükgöl’den sonra en büyük ikinci göl olan Nazlıgöl, tabanından sızdırdığı suların oluşturduğu şelaleden ötürü Şelale Gölü olarak da anılıyor.

Kurugöl: Yılın birçok ayı susuz olduğundan dolayı bu adı almış olan göl, kapladığı 150 metrekarelik alanla Yedigöller içerisindeki en küçük göl olma özelliğine sahip.

Bolu'nun 42 km kuzeyinde yer alan Yedigöller Milli Parkı'na, Ankara-Bolu yolu üzerindeki Yedigöller tabelalarını izleyerek ulaşabilirsiniz. Yedigöller'in yolu biraz kötü, yollar asfalt ama virajlardan dolayı sollama yapmak çok tehlikeli. Bu yüzden Yedigöller yolu hiç sıkıcı değil, çok heyecanlı geçiyor ama çok dikkatli olmanız gerekiyor. Yedigöllere doğru giderken sağınızda güzel bir yayla bulunuyor. Yol üzerinde çeşitli yerlerde durup dağ manzaralarını izleyebilirsiniz. Ağaçların arasından geçmek bile insanı şehir stresinden kurtarıyor. Yedigöller çok yoğun ilgi gördüğü için bizim gibi hafta sonu giderseniz çok kalabalık oluyor, insanlar akın akın geliyor, aracınızı park edecek yer bulmakta zorlanabilirsiniz. İlk kez gidecekler için, yön tabelaları olmadığından yerleşim planına baktıktan sonra kalabalığı takip ederek görmek istediğiniz yerlere gidebilirsiniz. 

Yedigöllere varmadan yol üzerindeki Kapankaya Seyir Terası, göllerin eşsiz güzelliğini kuşbakışı görebileceğiniz en güzel yer...

Yedigöllere vardığınızda, toprağın Karadeniz’e özgü nemli ama içe işleyen kokusu karşılıyor sizi. Doğada ne kadar çok renk olduğunu görmek istiyorsanız Yedigöllere mutlaka gidin. Bazen ilk adımınızda, bazen balta girse de pek uğranılmayan bir doğa parçasına geldiğinizde farkına varırsınız bu renklerin. Biz Yedigöllere her gittiğimizde hayretler içerisinde kalarak farkına varıyoruz doğadaki renk cümbüşünün. İlkbaharda kat kat dizilen ağaçlarda ağırlık yeşildeyken, sonbaharda sarıdan başlayan renk çeşitliliği kırmızıya kadar uzanıyor. Molalarda gözünüz bu huzurlu görüntüye takılırsa yerinizden kalkmakta zorlanırsınız. En iyisi yürümek ve manzarayı farklı açılardan görmek...

Piknik alanından yukarıya doğru yolu takip ederek yürürken solda Pisagor Ağacı tabelasını görünce patikaya girdik ve yaklaşık 500 m sonra Pisagor Ağacının yanına geldik. Bir ağaç diğerinin üzerine devrilip kaynaşarak dik üçgen görünümü almış. Bu da dik üçgen önermesini yapmış olan Pisagorun adıyla anılıyor.

Ağaçların gölgesinde serin bir dinlenme alanı olan Yedigöller, etrafındaki ahşap piknik masaları sayesinde piknikçilerin çok rağbet ettiği bir mesire yeri. 2015 yılında mangal yakmak serbest olduğu için fotoğrafta da görüldüğü gibi duman altı olan Yedigöller, 2016 yılında mangal yakmanın yasaklanması sayesinde doğal güzelliğine kavuşmuş. Çok şükür, koruma sağlanarak mangal malzemesi olmaktan kurtulmuş. Piknik yapmak için mangal yakmaya gerek yok, ekmek arası bir şeyler ve bir termos çay da karnımızı doyurmaya yeter. Tabi ki çöplerimizi toplamak şartıyla...

Ormanın içerisinde yürürken nemli orman tabanında ve ağaçlarda pek çok değişik mantar türüne rastladık. Mevsim sonbaharsa, aylardan Ekim ise mevsim, mantar mevsimi demektir. Kasım ayında mantar mevsimi bitmiş oluyor sanırım, çünkü hiç mantar görmedik.

Kasım ayında, ormanın içerisinde yürürken her rüzgar estiğinde ağaçların üzerinize döktüğü sarı yapraklar, kainatın ressamının tuvalinden fırlayan bir manzarayla bütünleşiyor. Yerlerde toprağı örtmüş sarı yaprakların üzerinde yürürken duyduğunuz hışırtı bir şiir fısıldıyor kulağınıza Cemal Süreya'dan: 'Şimdilerde altından geçtiğim bütün ağaçlar yapraklarını döküyor. Havada hazan var, yüreğimde hüzün... '

Fotoğraflardan da gördüğünüz gibi Ekim ayı ile Kasım ayı arasında bile çok büyük farklar var. Mevsimler arasındaki farklar ise çok daha fazla... Bu yüzden her mevsim gidilmeli Yedigöllere. Her mevsim tadılmalı bu manzaralar...

Ve ayrılık vakti geliyor... Bu manzarayı arkasında bırakıp gidebilecek olan var mı? Sonbaharın bir yanı ayrılık, bir yanı kavuşmaktır. İşte insan, sonbaharda yapraktır. Ayrıldım dediğinde, kavuşur sevdiğine... Mevsim sonbaharsa, bizi kimse alıkoyamaz artık yollara düşmekten, kavuşuruz yine Yedigöllere... İlk fırsatta tekrar gelmek istiyoruz. Bir şiir fısıldıyor kulağınıza Ümit Yaşar Oğuzcan:

SONBAHAR DÜŞÜNCELERİ

Sonbahar geldi yağmurla beraber 

Boynu bükük duruyor kasımpatı 

Ölümü düşündürür oldu geceler 

Yaz güneşinde bıraktık hayatı 

İnsan böylede mahzun olurmuş meğer 

Ansızın silindi renk saltanatı 

Yaz güneşinde bıraktık hayatı 

Ufuk yaslı, bahçeler kırık dökük 

Geceler uzun, geceler korkulu 

Ümitler savrulmada köpük köpük 

Zamanı unutuyor insanoğlu 

Dünya dediğimiz ne kadar küçük 

Toprak endişeli, gökler buğulu 

Zamanı unutuyor insanoğlu 

Çiğ yağıyor, çiğ yağıyor camlara 

Dualarla ağlamakta gökyüzü 

Çıldırtıyor insanı bu manzara 

Bu mevsim törpülüyor ömrümüzü 

Selam gözü yaşlı hazin akşamlara 

Artık düşünemez olduk gündüzü 

Bu mevsim törpülüyor ömrümüzü 

Belli değil nasıl yaşadığımız 

Boşuna dönüyor yel değirmeni 

Düşünceler yorgun, hayaller yalnız 

Bu mevsim, bu mevsim ağlatır beni 

Mum aleviyle söndü varlığımız 

Şu hava bambaşka, şu koku yeni 

Bu mevsim, bu mevsim ağlatır beni 

Nereye güzel kırlangıç nereye 

Ölümlerden ölüm beğenmeye mi 

Gel, sonsuza açılan pencereye 

Birlikte dolaşalım şu alemi 

Ve bir daha dönmeyelim geriye 

Kırlangıcım, beni de götür e mi 

Birlikte dolaşalım şu alemi 

Sevinci gül yaprağında bıraktık

Badem dalında kaldı gençliğimiz 

Aynaya korkulu gözlerle baktık 

Şimdi ömrün lezzetinde değiliz 

Yeter ki bitsin şu uzun karanlık 

Yeter ki sukunet bulsun şu deniz 

Şimdi ömrün lezzetinde değiliz 

Bir endişe var kalbin vuruşunda 

Yere serildi alev gölgeler 

Hayalin erişilmez yokuşunda 

Sürüdü zamanı o dev gölgeler 

Neden bu yas dağların duruşunda 

Neden böyle perişan düşünceler 

Sürüdü zamanı o dev gölgeler 

Binbir üzüntüyle ettik sabahı 

Haber yolladık ümitsiz güneşe 

Alıştık geceye, sevdik siyahı 

Veda kalplerimizde yanan ateşe 

Leylak dalında unuttuk günahı 

Aşkı beraber götürdü menekşe 

Veda kalplerimizde yanan ateşe 

Bir keman çalınmada dokunaklı 

Bir keman çalınmada hazin hazin 

Nur yüzlü gelinler siyah duvaklı 

Lezzeti kalmadı gençliğimizin 

Toprağın altında bir alem saklı 

Beklediği var şu hırçın denizin 

Lezzeti kalmadı gençliğimizin 

Kervansaray uzaklarda, yol uzun 

Bütün kuvvetiyle esiyor rüzgar 

Manası küçüldü artık sonsuzun 

Bu mevsim, bu mevsim ilk ve sonbahar 

Anladık geldiğini sonumuzun 

Birbiri ardından çözüldü yıllar 

Bu mevsim, bu mevsim ilk ve sonbahar